Harry Verhoeven (Goirle 1950) werkt al vanaf 1975, naast zijn niet aflatende werk als inspirator en organisator van de vakopleiding in Noord-Brabant, als beeldend kunstenaar. Aanvankelijk op het platte vlak en later driedimensionaal, vooral met cortenstaal. Zijn grote interesse voor architectuur, daarbij sterk beïnvloed door het gedachtegoed van de Benedictijner monnik Dom Hans van der Laan (Bossche School), is herkenbaar in de vormtaal en verhoudingen van zijn monumentale beelden. De inhoud daarvan verraad historisch bewustzijn, maar ook respect en verwondering van de cultuurverschijnselen waar natuur en mens in elkaar opgaan, maar ook weer uit elkaar gaan. De klassieke wereld, mythologie, religie, erotiek en vergankelijkheid zijn belangrijke inspiratiebronnen.
Vragend naar de belangrijkste invloed op zijn ontwikkeld kunstenaarschap, twijfelt Harry Verhoeven geen moment: ‘zijn Katholieke opvoeding en de daarbij behorende omgeving’. Verhoeven, geboren in Goirle (1950) en opgeleid aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg, heeft altijd gezocht naar de intrinsieke waarde, de schoonheid en de vergankelijkheid die in ‘de dingen’ zijn opgesloten. Daarmee ‘spelen en zoeken’ noemt hij ‘de verwondering van het maken’. Dat maken mag geen vrijblijvende aangelegenheid zijn en dient een reflectie en indirect eerbetoon te zijn aan het universum.
Binnen het Christelijk cultureel erfgoed speelt de schepping een grote rol, is inspirerend en dient gepromoot en onderwezen te worden. Christelijke symboliek en rituelen spelen in op universele menselijke waarden en normen en maken de mens een beetje nederig. Met zijn kunstwerken probeert Harry Verhoeven raakvlakken en verbinding te zoeken met de algemene historie én de geschiedenis/ervaringen van zijn eigen leven. Christelijke motieven en beeldelementen vormen de bouwstenen van zijn gematerialiseerde verhalen. Naast monumentale corten-stalen sculpturen zijn dat subtiele zeer vakmatig gecreëerde iconen. Geen iconen in traditionele zin, maar verhalende episodes uit zijn eigen leven en (Brabantse) omgeving, die onlosmakelijk zijn verbonden met het kerkelijke en spirituele leven uit zijn jeugdjaren. Iedere beschouwer mag aan de ‘Brabantse Iconen uiteraard zijn eigen uitleg aan geven. Mijn ‘Brabantse Iconen’ moeten in ieder geval wel tot nadenken stemmen”, aldus Verhoeven.